The Color Purple, ontroerende muzikale film over de veerkracht van zwarte vrouwen
Vanaf 24 januari kan je in de bioscoop gaan kijken naar The Color Purple. De film biedt een gedurfde nieuwe kijk op het klassieke verhaal over liefde en veerkracht van zwarte vrouwen tijdens de beginjaren van de 20ste eeuw in het zuiden van de Verenigde Staten.
The Color Purple vertelt het meeslepende verhaal van een aantal zwarte vrouwen, van wie de levens onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Celie (Phylicia Pearl Mpasi (jongere) en Fantasia Barrino (volwassene)), een arm Afrikaans-Amerikaans meisje, leeft in het beging van de 20ste eeuw in het diepgelovige zuiden van de Verenigde Staten. Haar tirannieke vader Alfonso (Deon Cole) slaat en verkracht haar. Door de herhaalde verkrachtingen is ze nu hoogzwanger van haar tweede kindje. En net als de vorige keer zal haar mishandelende vader haar kind afpakken en doen verdwijnen.
Ondanks haar moeilijk situatie vindt Celie heil in haar geloof en bij haar jongere zus Nettie (Halle Bailey (jongere) en Ciara (volwassene)). Wanneer een lokale boer, met de nietszeggende naam Mister (Colman Domingo) vraagt om met Nettie te trouwen, biedt Alfonso hem in plaats daarvan Celie aan. Terwijl Celie gewend moet raken aan haar nieuwe leven als misbruikte vrouw en nieuwe moeder van de kinderen van de agressieve Mister, richt Alfonso nu zijn seksuele pijlen op zijn jongste dochter. Maar Nettie slaat op de vlucht en zoekt haar toevlucht bij haar oudere zus. Meteen ziet Mister zijn kans schoon om de jonge en knappe Nettie te benaderen. Omdat de zelfstandige Nettie zich niet zomaar als seksuele prooi wil laten misbruiken, gooit Mister haar buiten. Nettie belooft haar zus te schrijven, maar Mister is baas over de brievenbus en Celie krijgt niets meer te horen van haar zus.
Wanneer Harpo (Corey Hawkins), de zoon van Mister, trouwt met de assertieve Sofia (Danielle Brooks) is Celie onder de indruk van haar zelfrespect. Harpo daarentegen wordt door zijn vader beschouwd als zwakkeling omdat hij zich laat doen door zijn vrouw. Wanneer Harpo erover praat met Celie zegt ze in een moment van jaloezie dat hij Sofia moet slaan tot ze gehoorzaamt. Maar Sofia is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en vecht terug. Ze confronteert Celie, die zich verontschuldigt en haar in vertrouwen neemt over het misbruik van Mister.
Als Shug Avery (Taraji P. Henson), jazz- en blueszangeres, en tevens ex-minnares van Mister, op het toneel verschijnt zorgt dat voor het nodige ophef in de plattelandsgemeenschap. De wereldse diva trekt in bij Mister en Celie. En terwijl Shug aanvankelijk onbeleefd is tegen Celie, worden de twee vrienden.
Gefrustreerd door het nieuwe dominante gedrag van Harpo, trekt Sofia ondertussen met haar kinderen weg van haar man. Harpo zelf bouwt hun huis om tot een juke-joint waar Shug elke avond optreedt. Wanneer Shug ontdekt dat Mister Celie slaat en misbruikt, zweert ze in het huis te blijven totdat ze ervan overtuigd is dat hij zal stoppen. Gebukt onder de hele situatie groeien Shug en Celie steeds meer naar elkaar toe. Wanneer Shug voor haar carrière weer de baan op moet, worden de twee vrouwen gedwongen afscheid van elkaar te nemen.
Als Sofia op een dag terugkomt voor bezoek raakt ze verwikkeld in een ruzie met de vrouw van de burgemeester, juffrouw Millie. Nadat de burgemeester haar een klap heeft gegeven, slaat ze hem terug. Het feit dat Sofia een witte vrouw tegenspreekt en een witte man terugslaat blijft niet ongestraft. Sofia wordt door de politie opgepakt, geslagen en veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf. Na jaren opgesloten te zitten, wordt Sofia vrijgelaten uit de gevangenis op voorwaarde dat ze gaat werken als dienstmeisje bij juffrouw Millie.
Wanneer Shug terugkeert naar de stad ontdekt ze dat Mister jarenlang de brieven van Nettie aan Celie heeft verborgen. In de brieven zegt Nettie dat ze bevriend is geraakt met een zendelingenechtpaar en met hen naar Afrika is gegaan. Onbewust heeft het paar de twee kinderen van Celie geadopteerd. Bovendien heeft Nettie ontdekt dat Alphonso de stiefvader is van haar en Celie. Hun biologische vader werd gelyncht en hun moeder kreeg een mentale breakdown die Alphonso uitbuitte. Als Alfonso uiteindelijk komt te overlijden, erven Celie en Nettie uiteindelijk de winkel die aan hun biologische vader en moeder toebehoorde. Celie verhuist terug naar haar ouderlijk huis en begint er haar eigen kledingzaak. Na jarenlang onderdrukt, gebruikt en misbruikt te zijn ontpopt ze tot een zelfstandige vrouw en vindt ze eindelijk haar onafhankelijkheid.
Muzikale remake
The Color Purple is gebaseerd op het in 1982 gepubliceerde gelijknamige boek van Alice Walker. Hoewel de roman lovende kritieken kreeg en het boek in 1983 een Pulitzerprijs in de wacht sleepte – Walker was daarmee de eerste zwarte vrouw die deze prestigieuze prijs won – plaatste de American Library Association het werk meermaals op de lijst van verboden en betwiste boeken. De redenen die hiervoor werden aangehaald waren onder meer het expliciete (seksuele) taalgebruik, het overdadige geweld en het normaliseren van homoseksualiteit.
De roman werd een eerste keer verfilmd door Steven Spielberg in 1985. Danny Glover speelde Albert en Oprah Winfrey nam de rol van Sofia op zich. In de film kroop een toen nog relatief onbekende Whoopi Goldberg in de rol van Celie. Goldberg speelt trouwens een klein rolletje in de remake en zorgt op deze manier voor een link tussen beide versies. De film kreeg elf nominaties voor een Academy Award. En hoewel The Color Purple voor velen de film van het jaar was, kon het geen enkele award verzilveren.
In 2005 kwam het boek in een muzikale adaptatie op de planken in New York City. De show werd geproduceerd door Scott Sanders, Quincy Jones, Harvey Weinstein en Oprah Winfrey. Het is die musical, samen met het boek, die aan de basis ligt voor de nieuwe versie van The Color Purple.
Terwijl The Color Purple zware thema’s zoals racisme, seksisme en onderdrukking behandelt, schijnt de film ook een licht op veerkracht, liefde en zelfontdekking. Het is een ontroerend en ontzagwekkend verhaal dat je vanaf de eerste seconde vastgrijpt en meeneemt op een emotionele reis. Een absolute must-see!
